10. Wezwania.

                                                                
                                                                                       [muzyka].
                                                                    

 ***

   Kolejne dni mijały, noce przynosiły już tylko ulgę, lecz właśnie to wcześniejsze godziny można było zaliczyć do koszmarów; wojna zbierała obfite plony, ponury Kosiarz żniwa. 
   Luna z uśmiechem zaobserwowała, że ludzie zaczynają ją akceptować. Poniektórzy szanować, inni lubić a jeszcze inni ufać; większość jej nowych znajomych można było przypisać poniekąd Żonglerowi; odkąd poplecznicy Voldemorta zaczęli kontrolować informacje podawane przez Proroka Codziennego jak i Wieczornego, gazeta pod redakcją jej ojca stała się jedyną ostoją prawdy w czarodziejskiej prasie. Zaufanie jakim darzyli go spadło na nią w Hogwarcie. W tych, jakże trudnych, czasach zaufaniem darzyło się jedynie persony naprawdę uczciwe i dobre - schlebiało jej to oczywiście, jednak wiedziała, że nie zasłużyła sobie, nie zrobiła nic szczególnego, nie wyróżniła się niczym specjalnym. 
   Pewnego dnia miała już dość; Cormac McLaggen, chwytający się popularności niczym boi ratunkowej brunet, o przenikliwym, zielonym spojrzeniu i nieposiadający ani krzty dobrych manier, zaprosił ją do Hogsmeade za pośrednictwem Ginny, która nie świadoma zgodziła się w imieniu przyjaciółki. Zbliżał się ów feralny dzień terminu 'randki'. 
   Słońce grzało mniej wesoło, a trawa była mniej zielona dla Luny; choć starała sobie wyobrażać, że idzie z kimś innym nie mogła z siebie wymusić choć cienia uśmiechu. Ktoś? Kogo ty oszukujesz, znasz nawet jego imię i nazwisko! Szeptał natarczywy głosik w jej głowie. Próbowała go od siebie odgonić, jednak powoli zaczynała akceptować swoje uczucia - z Draco łączyły ją coraz lepsze stosunki, chociaż dla niej to było wciąż za mało. Chciała czegoś więcej niż przyjaźń i powoli, lecz wyraźnie, to do niej docierało uderzając w nią niczym zwarty strumień zimnej wody pod prysznicem. Tak jak tamtego wieczora... Wspomnienia natarły na nią z ogromną siłą. Każdy detal zapamiętał się w jej umyśle z precyzją. 
   Po obudzeniu się z koszmaru, poszła do jednej z łazienek prefektów*, aby spędzić resztki snu z powiek za pomocą oczyszczającego prysznicu. Skończyło się na delikatnym, ale subtelnym pocałunku. Ot tak, po prostu. To szalone! Z uśmiechem skwitowała to wspomnienie; jego ciepłe, miękkie usta, na jej własnych... 

                                                                         ***
   Severus Snape przygotowywał wywar żywej śmierci dla Dumbeldora, gdy poczuł irytujące i moce pieczenie na lewym przedramieniu. Spojrzał na nie; mroczny znak odznaczał się swą czernią na jego bladej skórze, wokół znaku powstała czerwona, cienka obwódka. Wezwanie. 
Mechanicznie, niczym zaprogramowana maszyna, sięgnął do jednej z kieszeni czarnych, bawełnianych szat; była tam różdżka, a otwór był zaczarowany tak, by mógł ją pomieścić. 
- Accio maska i szaty śmierciożercy... - szepnął zrezygnowany. Przed oczami miał wspomnienie ostatniego spotkania z Czarnym Panem oraz wszechobecny ból. Czuł go jeszcze do dzisiaj. A to wszystko przez tego idiotę Carrow'a. Zapinając rząd pokrytych smoczą skórą guzików, rozmyślał nad głupotą swego 'przyjaciela' z Kręgu Wewnętrznego - Amycusa. Podczas ich wspólnej akcji, której dowództwo Voldemort powierzył w ręce Mistrza Eliksirów, po drodze do wyznaczonego miejsca jakim miało być ministerstwo Carrow wraz z kilkoma innymi napadli na pobliską wioskę mugoli, zabijając, stosując przemoc a końcowo podpalając ją i mieszkańców. Z pewnością byłoby to im wybaczone - kolejni gorsi zniszczeni, lecz pod koniec ich 'wypadu' pojawił się Zakon Feniksa. Severus musiał walczyć na dwa fronty. Tak jak zawsze. Zły po obu stronach. Pomyślał z goryczą, której irytujący smak czuł prawie na końcu języka. Zakładając białą maskę na wykrzywioną z niesmakiem twarz, zniknął z cichym pyknięciem. 

                                                                           ***
   Draco Malfloy musiał uczestniczyć w zebraniach śmierciożerców w Malfloy Manor. Miał ku temu dwa, bardzo przekonujące powody. Po pierwsze - Voldemort wybrał sobie jego dom, na miejsce owych spotkań. Po drugie - obecność była obowiązkowa, a za przeciwstawienie się temu punktowi niepisanego regulaminu groziła kara śmierci w najgorszych, możliwych męczarniach. Drugi powód najbardziej do niego przemawiał. 
   Chłopak po raz kolejny spojrzał w lustro; odbicie w nim przedstawiało młodego, przystojnego czarodzieja. Miał stalowo niebieskie oczy, lekko podkrążone i napuchnięte przez nieprzespane noce, jasne, prawie białe włosy zmoczone przy czole przez wodę oraz niebotycznie potargane. Draco ubrany był w szaty śmierciożercy - długi, czarny płaszcz z wykończeniami ze smoczej skóry oraz spodnie z pojedynczymi wstawkami uzyskanymi z druzgotka. 
   Spojrzał na siebie jeszcze raz z odrazą i wyszedł z łazienki prefektów. Czekała go kolejna długa noc ze świadomością, że robi coś okropnego i pozbawionego choć krzty logiki i współczucia. Ze świadomością, że jest potworem...

                                                                               ***
   Luna była już gotowa do wyjścia; ubrana w pomarańczowe, mugolskie spodnie, białą lekko elegancką bluzkę z krótkim rękawkiem i uczesana w warkocz z którego pojedyncze pasma uciekały opadając jej swobodnie na twarz, czekała przed swoim dormitorium.
   Zza pobliskiego rogu wyjawiła się postać; McLaggen wręcz emanował pewnością siebie na kilometr. Podszedł do niej z niebotycznym uśmiechem na ustach, wyciągając dłoń i, bez wyraźnego pozwolenia, chwytając jej rękę i zaciskając ją mocno. Próbowała się wyrwać, jednak chłopak trzymał ją mocno. Zrezygnowana westchnęła ciężko, po czym nie zapominając o jakichkolwiek manierach, kiwnęła towarzyszowi głową na powitanie. Cormac uśmiechnął się jeszcze bardziej i nie zważając na protesty pocałował ją gwałtownie w policzek. 
   Całą scenkę widział blond włosy chłopak ukryty za zaklęciem kameleona... 

                                                                                ***

              ___________________________________________________

*Chodzi tu o wspomnienia z rozdziału ósmego, oczywiście. 

^.^ 

Tylko, że opisałam tam... część historii. 

____________________________

Rozdział mam nadzieję, że się podoba. Dłuższy od ostatniego i bardziej 'treściwy'. 
Przepraszam, że ostatnio nie odwiedzam Waszych blogów, ale nauka. 
______________________________________________________